Maar doe je dat *echt*?

Dit is een gastbijdrage van de briljante Rachel Signer, auteur van "You Had Me At Pét-Nat" en wijnmaker van Cleopatra Wines (voorheen Persephone Wines) in Australië.

Heeft de Natty Wine Bug Je Gepakt?

Je bent jong en beïnvloedbaar, of je bent jong en wild, of je bent niet-zo-jong maar om welke reden dan ook, je hebt verliefd geworden op dit heel dwaze ding genaamd natuurwijn. Je woont in een stad, of een middelgrote plaats, en — dubbele studie Internationale Betrekkingen en Klassieken ten spijt! — je krijgt een parttime baan in een wijnwinkel, die je $15 per uur plus kansen biedt om wijnen te proeven gemaakt door interessant klinkende boeren op plekken zoals de Loirevallei, of Lazio, of zelfs de Republiek Georgië. Je werkt je een weg door de wijnscene, ontmoet de ene importeur na de andere, verschijnt op proeverijen in de industrie, en leert woorden uit te spreken zoals “élevage” en “veraison.”

Bij een proeverij in de industrie word je echt dronken en ga je naar het afterparty met alle coole kids in de scene. Dan, op een Big Wine Fair™, ontmoet je alle wijnmakers van je dromen! Er zijn onverzorgde mannen met schorre stemmen die je vertellen over het “cosmos”; een stel met strenge gezichten en brede hoeden die hun trouw aan maancycli belijden; een jonge vrouw schenkt je een prachtige mix die je doet denken aan Kool-aid maar natuurlijk zeg je dat niet, je zegt, “steenfruit.” Het is overweldigend, maar je houdt ervan. Je gaat ook naar het afterparty en praat tot laat in de nacht met wijnmakers die uit hun eigen magnums schenken.

Twee jaar gaan voorbij, en je krijgt de kriebels: je wilt een oogststage. Moet je naar Oregon, werken in een stedelijke wijnmakerij? Wat dacht je van Zuid-Afrika? Oeps, ze zitten in het tegenovergestelde seizoen, laat maar. Het moet Frankrijk zijn — je hebt tot niveau 202 op de universiteit gevolgd en je bent helemaal geobsedeerd door Chenin Blanc (dat je geleerd hebt uit te spreken, zoals de Fransen, Sheh-nah).

 

Les Vendanges

Je hebt je diensten voor een maand geregeld. Je vindt een onderhuurder. Op 1 september pak je een paar Blundstones in (ingelopen door ze in je appartement te dragen terwijl je het schoonmaakte voor de onderhuurder), een overall, een paar flanellen overhemden en wat shampoo. Je bent klaar! Je komt aan op Charles de Gaulle. Er is een staking. Je moet een heel dure taxi nemen naar een afgelegen treinstation dat, zegt een Brit, misschien nog wel rijdt. In de taxi vraag je je af of het verstandig was om niet ergens heen te gaan waar je betaald kon krijgen. Verdorie, Amerikaans zijn, waarom kunnen we niet werken ergens? Oh ja, want we laten niemand in ons land werken.

Jetlagged en stervend van de honger stap je op een langzaam treintje naar Angers. Een gammel, oude witte bestelwagen stopt en een lange man met dreadlocks stapt uit. Hij is blijkbaar de zoon van de wijnmaker, die zijn eigen label begint, voorbestemd voor grootsheid. Die avond probeer je wakker te blijven terwijl je een driegangenmaaltijd krijgt die culmineert in boeuf bourguignon en, zoals, zeven jaar oude Comté, met heel veel wijn. Niemand spreekt Engels. Je hebt geen flauw idee wat ze allemaal zeggen.

De volgende drie weken zijn een pijnlijke, beschamende waas. Er zijn allerlei basiswijnmaaktaken die je niet kunt doen. De oude wijnmaker en zijn zoon met dreadlocks zijn veel te druk om je iets te laten zien. Dus breng je je dagen door met druiven plukken. Plukken, plukken, plukken. Je rug doet pijn. Je bent het plukken zat. Je wilt wijnmaken leren. Eindelijk verzamel je moed. Je vertelt dreadlocks dat je wat lessen wilt, in iets, wat dan ook, zodat je kunt helpen. In de komende dagen leer je hoe je de pers moet laden. Je probeert de heftruck uit.

Tegen de tijd dat je Frankrijk verlaat, ben je enigszins zeker van je kunnen. Je voelt dat je tijd in de wijnmakerij je toegang gaf tot bevoorrechte informatie. Je hebt gezien hoe de worst wordt gemaakt. En je vond het leuk.

Er gaan meer jaren voorbij, meer oogststages. Nu ben je parttime junior assistent-wijnmaker bij Boppity Boop Wines in je thuisstaat. Het is gek hoe iedereen om je heen wijn maakt naast zijn werk! Die man heeft een cultlabel van 4500 flessen per jaar. Die vrouw stopt volgend jaar om zich te richten op haar label, dat een groeiende aanhang heeft. Jij wilt het ook doen!

Je Brand opbouwen

Je begint met drie vaten wijn. Ze blijken best goed te zijn. Is het beginnersgeluk? Je weet het niet zeker, maar je hebt geld nodig, dus je bottelt ze met de machines van je baas, labelt ze, en zet ze op de markt. Mensen kopen ze! Wie had dat gedacht! Het blijkt dat natuurwijn een echt levendige, groeiende scene is. Er is dorst. Je stapt op het juiste moment in.

 

Jaren gaan voorbij, en je gaat van 3000 flessen gemaakt met de machines van je baas, naar het gebruik van een coöperatieve ruimte waar je twee heftrucks deelt met vier wijnmakers, en je neemt een nieuwe wijngaard over, wat je op 4500 flessen brengt. Plotseling zie je jezelf veel geld verdienen. Meer dan 80 duizend! Je begint je studieschulden af te lossen. Maar deze wijngaard vereist dat je hem echt bewerkt. Dus je zult het snoeien doen, in de winter. Je zult het uitdunnen van scheuten doen, in de lente. Je zult de bespuitingen beheren, tijdens het natte seizoen.

Je hebt hulp nodig, dus huur je een team in. Nu gaat je 80 duizend naar 60 duizend. Nog steeds goed, hoewel je huur is gestegen, en ergens in je achterhoofd denk je aan hoe je graag een plek zou willen kopen, een kind zou willen krijgen, en je hebt al zo'n zeven jaar geen vakantie gehad.

Heb ik Echt waar Wil je een Winemaker worden?

Terwijl je vrienden, die vaste banen hebben, vakantie vieren in Toscane of Joshua Tree of waar dan ook, zit jij op je knieën in de wijngaard. Je maakt batches zwavel-en-koper klaar terwijl je een masker en handschoenen draagt, en geeft die dan aan de wijngaardeigenaar, die je niet op zijn tractor laat rijden.

Of je bent heen en weer aan het mailen met je etikettenontwerper. Je bent urenlang aan het proeven, mengen, bottelen, af en toe met hulp. Dan moet je alle wijnen inpakken. Je moet ze naar klanten van de website sturen, of naar wijnwinkels. Je hebt blaren op je handen van het snoeien en snijwonden van het inpakken. Dus huur je meer hulp in. Je huurt een distributeur in. Je 60 duizend gaat naar 45 duizend.

Maar een paar wijnbloggers hebben onlangs recensies over jouw spul geplaatst, en het komt terecht in de coole wijnwinkels, inclusief die waar je vroeger werkte!

 

 Je hebt meer wijngaarden nodig, je Brand moet groeien! Maar hoe? Je werkt de hele tijd en huurt zoveel hulp in als je kunt betalen. Je groeit naar 6000 flessen en nu heb je eigenlijk moeite om je wijn te verkopen. Je gaat naar wijnbeurzen — nog niet de Grote Wijnbeurs — wat je best wat kost. Nu ben je een van de mensen achter de tafel, die uitlegt dat je op de nieuwe maan bottelt, waarom je geen sulfieten toevoegt, van welke telers je fruit koopt en op welke bodemsoorten de druiven groeien.

Je bent in je late dertiger jaren aangekomen, en nu als de oogst begint, verwacht je rugpijn, uitputting, stress. Soms vraag je je af hoe je ooit met pensioen zult gaan, waarvan je zult leven? Je huurt nog steeds. Je bezit een pers, een bescheiden tweedehands apparaat, en een paar oude vaten. Een paar keramische vaten. Een versleten heftruck. Je vindt het geweldig om mensen je wijnen te zien drinken. Je bent trots op deze wijnen.

 

Soms, wanneer je in de wijngaard werkt, word je overweldigd door ontzag voor deze ongelooflijke planten, hun unieke positie in de wereld van de landbouw, door de schoonheid om je heen. Je voelt de spanning elke keer als de oogst eraan komt, maar die wordt gevolgd door de teleurstelling als het voorbij is — en je vraagt je af of je alles goed hebt gedaan. Soms herinner je je je heldere, enthousiaste dagen en vraag je je af: Als je met je jongere zelf kon praten, zou je dan zeggen, ja, word een wijnmaker! Of zou je iets anders zeggen?

Naschrift

Jij… bent niet ik! Dit was geen autobiografisch stuk.

Maar ik schreef het deels op basis van mijn ervaringen als producent, evenals wat ik heb waargenomen. [De foto's hierboven zijn allemaal van mij, inclusief een van mijn oogstervaring met Domaine Mosse, beschreven in hoofdstuk drie van mijn boek.]

Ik schreef het ook deels om uit te leggen waarom ik bijna nooit meer over wijn schrijf. (Eigenlijk ben ik tegenwoordig meer algemeen over cultuur aan het schrijven.)

 

Hoewel mijn persoonlijke label, Cleopatra Wines (voorheen bekend als Persephone Wines), extreem klein is, ben ik getrouwd met een wijnmaker, en wijnmaken omvat mijn leven. Het is geen 9-tot-5 baan. Ik denk dat het een heel uitdagende manier van leven is, tenzij je erin geboren bent. Als je ouders al een wijngaard hebben en je er erfgenaam van wordt, of je wordt onderdeel van het familiebedrijf, is veel van wat ik hierboven beschreef eigenlijk geen probleem. Natuurlijk is het anders als je overstapt van teler naar wijnmaker. Elke situatie is anders.

Ik schreef dit ook niet om te klagen.

Ik schreef dit omdat ik als consument nooit had geweten hoe het er echt aan toe gaat aan de producentenkant. En ik realiseerde me dat veel mensen zich op deze nieuwsbrief hebben ingeschreven omdat ze lazen mijn boek of ze lezen Pipette, en ik bied de laatste tijd niet echt veel aan op het gebied van wijnschrijven. Ik dacht dat ik gewoon een groot glas pét-nat zou nemen en zou zien wat er uit kwam. En dit was het.

Het is iets moois om de wijnmaak-kriebel te krijgen, en ik zou niet willen dat iemand dat pad niet bewandelt. Integendeel, we hebben meer natuurwijnmakers nodig, vooral degenen uit gemarginaliseerde achtergronden. Maar het is goed om van tevoren te weten welke logistieke uitdagingen er kunnen zijn.

-----------------------------------------------------------------------

Dit is een gastbijdrage. We vonden dit stuk van Rachel Signer zo geweldig in haar nieuwsbrief dat we vroegen of we het hier op morenaturalwine mochten delen. Rachel maakt prachtige wijnen onder de naam Cleopatra Wines (voorheen bekend als Persephone Wines, helaas momenteel uitverkocht) en schreef het UITSTEKENDE BOEK "You Had Me At Pet Nat" dat hier op morenaturalwine en andere fijne plekken verkrijgbaar is. Pak een exemplaar en ABONNEER je hier op Rachel's nieuwsbrief.

 

Geschreven door Rachel Signer, ook al suggereert het onderstaande iets anders!